بیوگرافی به قلم خود فرید زولاند

دریکروز تابستانی نهم مرداداماه ۱۳۳۴شمسی در کابل افغانستان بدنیا آمدم
باشانس اینکه پدرم جلیل زلاند هنرمندی بودکه در رأس موسیقی رادیو افغانستان چهل و پنج سال خدمات اش تا قبل از تجاوزارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی سابق و واقعه سیاه طالبان بر هیچ افغان پوشیده نیست...

بیوگرافی به قلم خود فرید زولاند (آهنگساز)

دریکروز تابستانی نهم مرداداماه ۱۳۳۴شمسی در کابل افغانستان بدنیا آمدم
باشانس اینکه پدرم جلیل زلاند هنرمندی بودکه در رأس موسیقی رادیو افغانستان چهل و پنج سال خدمات اش تا قبل از تجاوزارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی سابق و واقعه سیاه طالبان بر هیچ افغان پوشیده نیست ۰پدرم یکی ازآوازخونان وآهنگسازان مبتکربود وخودراهمیشه درمقابل مردم مسؤل میدانست۰
پدرم به هر کشور مسافرت هنری داشت با مؤفقیت و عنوان های فوق لعاده روبرو میشد۰
برای مثال درسال ۱۳۴۱در ایران بااجرا و ساختن آهنگ زیبای( ساربان)به روی شعر حضرت سعدی درکیهان آنروزنوشتند روح سعدی با آهنگ ساربان و صدای جلیل زلاند دوباره زنده شد.
مثال دیگر: درهندوستان( دهلی نیوز) به پدرم عنوان آواز طلائی و در مدراس و بمبئ ستاره موسیقی افغانستان و غزل خوان استثنائی دادند۰
تجربه ورهنمائی های پدرم درزمینه آهنگسازی ومسئولیت های آن در مقابل مردم برای من یک مکتب استثنائی بوده واست۰
در۱۳۴۸شمسی بادردست داشتن بورس تحصیلی از وزارت فرهنگ و هنربه تهران مسافرت کردم. که مشغول تحصیل درهنرستان عالی موسیقی تهران شدم. دررشته پیانو که بعداز گذشت یک سال به
هارمونی،آهنگسازی تغیررشته دادم.
شاگرد استادانی: چون آقایان فریدون فرزانه، یوسف زاده، مصطفی پورتراب، مرحوم مرتضی حنانه،مرحومه خانم خسروی ودیگر استادان عزیزبودم.
که از زحمات بی دریغ شان را همیشه سپاس دارم. تحصیلات خودرا تاقبل ازانقلاب اسلامی به پا یان رساندم.
تابه تعبید اجباری که شامل اکثر همکارانم میشد من هم از تهران به لندن وکاناداو بلاخره دراواخر سال ( ۱۹۷۹قمری) درشهرلوس آنجلس مقیم شدم.
دراواخر۱۹۸۰ وارد دانشگاه USC لاس انجلس دانشکده موسیقی شدم که مدت دو سال دررشته موسیقی فیلم به تحصیل پرداختم.
آهنگسازی را درسال۱۳۵۰شمسی درتهران آغاز و اولین آهنگهای خود را به روی ترانه های از اردلان سرفراز وبا صدای ستار بنامهای( بهت) و( غزل)ساختم که با اقبال فراوانی مردم روبروشد.
این نکته مهم راباید یادآورشوم که آشنائی من با برادر نازنیم اردلان سرفرازدرکوچینی تهران دومین شانس زندگی من بود.
چراکه بعداز مدتی اردلان سرفراز دریافت که میتواند ترانه های خودرادراختیارمن قراردهد
که روی ترانه هاش آهنگ بگزارم. که خوشبختانه تا امروز ادامه دارد. (همیشه محتاج دوستی وسپاسگزارهمکاریش هستم)
درطول سی سال دوران آهنگسازی ام هیچ وقت مسؤلیت خودرا نسبت به مردم وملت ایران فراموش نکرده و مهمتراینکه هر چند خیلی،خیلی کوچک خودراپاسدارموسیقی امروزو
وزبان فارسی میدانم چراکه امروز بیشترازهرزمانی زبان ، فرهنگ وموسیقی ما مورد تحدید نه تنها بیگانه گان بلکه بعضی از مثلأ ترانه سرایان همزبان نیز قرارگرفته است