باغلاما

باغلاما سازیست که با مضراب پلاستیکی یا سرانگشتان دست (شلپه - شرپه) نواخته می‌شود . باغلاما در میان مردم ترک‌زبان و کردزبان ترکیه و و کردهای شمال عراق رایج است. گمان می‌رود که باغلاما و سازهای هم‌خانواده آن محصول تغییر و تحولاتی است که روی قوپوز صورت گرفته است...

باغلاما سازیست که با مضراب پلاستیکی یا سرانگشتان دست (شلپه - شرپه) نواخته می‌شود . باغلاما در میان مردم ترک‌زبان و کردزبان ترکیه و و کردهای شمال عراق رایج است. گمان می‌رود که باغلاما و سازهای هم‌خانواده آن محصول تغییر و تحولاتی است که روی قوپوز صورت گرفته است.^[۱] این ساز هفت سیم دارد که به سه گروه سه‌سیم، دوسیم و دوسیم تقسیم می‌شود. نوع دیگر این ساز با دستهٔ بلندتر در ایران با نام دیوان شناخته می‌شود.

مشاهیر

اورهان گنجه بای، احمد کوچ، مراد کایا، اردال ارزینجان، نشئت ارتاش، حسرت گؤل‌تکین، ارول پارلاک، عارف ساق، کارل ساندرز، ارکان اوغور،نوید مثمر و عثمان آک‌یول از نوازندگان چیره‌دست باغلاما هستند. احمد کوچ آهنگ‌های معروف جهان را برای این ساز تنظیم کرده و می‌نوازد.