آشنایی با ساز های زهی

میتوان ویولن ، ویولا ، ویلن سل و کنترباس را اعضای اصلی خانواده زهی ها به حساب آورد.
این سازها را میتوان تشکیل دهنده سمفونی سارموتیک به حساب آورد.صدای هر کدام از این سازها با دیگری متفاوت است...

میتوان ویولن ، ویولا ، ویلن سل و کنترباس را اعضای اصلی خانواده زهی ها به حساب آورد.
این سازها را میتوان تشکیل دهنده سمفونی سارموتیک به حساب آورد.صدای هر کدام از این سازها با دیگری متفاوت است؛

ویولن رو میتوان  کوچکترین ساز در این گروه دانست  و داری زیرترین گستره صوتی در این خانواده است؛ بزرگترین ساز کنترباس است که بم ترین صدا را هم در این خانواده دارد.

در موسیقی به شیوه سمفونیک، اغلب زهی ها با آرشه نواخته میشوند

 

بیشترین تنوع ساز و نت در میان زهی ها به چشم میخورد.رنگهای صوتی در سازهای زهی بسیار متنوع و گوناگون است. نوازندگان زهی میتوانند صداهای لرزدار را با سازهای خود تولید کنند؛ آن ها قادرند به راحتی صداها را بالا و پایین کنند . میتوان نقش سازهای زهی رو در ارکستر ها بیشتر از بقیه سازها دانست.  ویولون را میتواند معرف تمام خانواده زهی ها باشد. . سیمها که در طول این  ساز کشیده و محکم شده اند در یک انتها به دنباله سیم گیر وصل شده، سپس از روی یک پل (خرک) چوبی گذشته و در انتهای دیگر محکم به دور گوشی های قابل تنظیم از جنس چوب پیچیده شده اند

پل، سیمها را به فاصله ای اندک از دسته ساز چنان نگه می دارد که بتوانند آزادانه نوسان کنند و نیز نوسالن سیمها را به بدنه، جایی که نوسانها در آن تقویت می شوند و رنگ می یابند، منقل می کند. هر سیم با سفت یا شل کردن یک گوشی با صدائی متفاوت از دیگری کوک می شود. (هر چه سیم کشیده تر باشد، صدا زیر تر است.) نوازنده، آرشه را با دست راست بر سیم ها می کشد و آن ها را به نوسان در می آورد.

سرعت کشیدن آرشه و میزان فشار آن بر سیم، شدت صدا (دینامیک) و رنگ آن را اتعیین می کند. زیر و بم صدا ها توسط دست چپ تعیین می شود؛ نوازنده با فشردن نقاط مختلف سیم بر دسته ساز، طول قسمت نوسان کنندۀ سیم را تغییر داده و به این ترتیب زیر و بم صدای حاصل را دگرگون می کند. این کار را انگشت گذاری می نامند و به این ترتیب، قسمتی از سیم که میان انگشت و گوشی ها قرار گرفته از نوسان باز می ماند.